همیشه فکر میکردم عاشق رشته مهندسی مکانیک هستم چون خیلی مستند از کارخونه بنز و بی ام و میدیدم و عاشق کار کردن تو اون کارخونه ها بودم و فکر میکردم سرانجام رشته مکانیک کار تو اون محیط هاست ولی چیزی طول نکشید که متوجه شدم از هیچ چیز به اندازه مهندسی مکانیک و مهندس بودن متنفر نیسم و تازه متوجه شدم که چقدر یه زندگی آرتیستی میتونه جذاب باشه واسم  سال اول دانشگاه که بودم عموم واسه پدرم یه دوربین عکاسی Nikon D3 اورد که تو زمان خودش کم‌نظیر بود. تو  دو هفته ای که عموم ایران بود یه سری چیزا درباره عکاسی از عموم یاد گرفتم‌ و با مشکلات زیادی دوربینو از بابام میگرفتم تا برم باهاش عکاسی کنم  هیچ‌چیز از عکاسی نمیدونسم ولی عکسامو که بقیه میدیدن میگفتن چقدر کادربندی هات عالیه تازه اونجا متوجه شدم که تو عکاسی چیزی وجود داره به اسم کادربندی.  هر پروژه عکاسی که بهم پیشنهاد میشد با اینکه تجربه ام توش صفر بود قبول میکردم و انصافا هم خوب از پسش برمیومدم   از عکاسی کنسرت گرفته تا تبلیغاتی و صنعتی و در اواخر عکاسی سینما به مدت ۷ سال  حتی تو‌ زمینه موشن گرافی و استاپ موشن هم کار میگرفتم ولی چون زیاد خوشم نیومد ازش ادامه اش ندادم.   اهل ادعا کردن نیسم ولی وقتی عکاسی های سینمایی که انجام دادمو ببینی خیلی بیشتر از خود اون فیلم جذبت میکنه . من عاشق فیلم سینمایی ام ، هر سکانسی شامل هزاران فریم عکس میشه ، من توی تک به تک این فریم عکسا زندگی‌ میکنم  من مهدی قاسمی متولد ۷۱/۰۶/۲۵  تمام تجربه هامو بهت یاد میدم تا خیلی از مسیر ها رو مجبور نشی اشتباه بری و  وقتتو از دست بدی .